FRAGMENT PROTOKOŁU ZE SPOTKANIA SABATU (CZAROWNIC)

FRAGMENT PROTOKOŁU ZE SPOTKANIA SABATU (CZAROWNIC)

vel KOŁA GOSPODYŃ

Sabatowo, 04.11.2016

Listopadowe spotkanie Sabatowa było niezwykle tematyczne, na tapecie miałyśmy bowiem książkę iście listopadową — „Zakład pogrzebowy przedstawia. Dobrze, że do nas trafiłeś”. Nadszedł w końcu ten czas w ciągu roku, że zapalanie świeczek na stole ma sens, szczególnie, że bardzo pasowały do nastroju. Frekwencję miałyśmy zadowalającą i bardzo liczymy na to, że w przyszłym miesiącu będziemy wszystkie. Kulinarnie rozwinęłyśmy skrzydła, a stół uginał się pod ciężarem:

• kopca kreta
• naleśników z serem i brzoskwiniami 
• ciast i ciasteczek których wielości nie pomnę
• pieczonych ciasteczek
• grzanek z cebulką
• paluszków (mniej i bardziej słonych, a także pełnych czekolady)
• czekolad z pomarańczą i z orzechami
• żelkowych przekrwionych oczu, których spożywanie wywoływało salwy śmiechu lub grymasy obrzydzenia, ale też przerzucanie się związkami frazeologicznymi typu: rzucać okiem i oczy wychodzą z orbit)

Jeśli chodzi o merytoryczne dyskusje związane z lekturą, to w naszej wspólnej przeszłości dyskusyjnej, hmmm…, bywało lepiej i intensywniej. Nie mniej jednak uznałyśmy, że:

• poznawczo szału nie ma, nie znalazłyśmy głębszego przesłania na kartach lektury, choć czytało nam się ją lekko i przyjemnie, na tyle na ile temat pozwalał.
• Stwierdziłyśmy, że jako materiał pozwalający oswoić się ze śmiercią i jako odpowiedź na niektóre pytania dotyczące pracy w zakładach pogrzebowych, książka niemieckiego autora jest całkiem sensowna, ale to by było na tyle.
• Wyjątkowo nie przerzucałyśmy się co lepszymi cytatami, za to komentowałyśmy redakcyjną otoczkę, a raczej jej brak (książka ma redaktora, ale korektora już nie) i chwaliłyśmy się (Zosia wygrała :D) ilością znalezionych błędów.
• Niektóre opisane historie nas bawiły, niektóre wzruszały, jeszcze inne dłużyły się niemiłosiernie.

Następnym razem przenosimy się do Nowej Fundlandii razem z Michaelem Crummeyem i jego „Rzeką złodziei”.