Jak wiecie, nie czytam często powieści „dla kobiet” (wolałabym chwilowo nie wnikać w tę nomenklaturę, choć pewnie pojawią się głosy pań oburzonych — nie chodzi mi o gatunek, ale o grupę odbiorców). Może to niezbyt popularne, ale własne życie angażuje mnie na tyle mocno, że od literatury oczekuję odskoczni, a nie maglowania utartych schematów. Ale są[…]